HaRaPaN

tbe2 je ak trfikir...
npe kite perlu berharap dkt org??
npe kite meletak harapan tinggi pada org??

sbb kite syg die???
sbb kite cinta die??
sbb die family kite??

pernah x kite rasa yg apabila kite berharap...
atau letak harapan yg tinggi pd jnji seseorang...
tbe2 harapan itu musnah...
jnji tidak ditepati...
msti hati akan rsa skit yg amat sgt....
akn terluka...silap hri bulan kite le tersungkur dgn jnji yg kite harap...

macam kanak2...meminta si ayah belikn mainan baru...
si ayah berjnji pulang dri keje akan beli...
si kecil berharap n meletak harapan yg tinggi...
namun si ayah terlupa...
pasti si kecil akn menangis...
merajuk...
kalu si ayah faham...akn dipjuk dan ditunaikan janji...
tapi kalu si ayah tidak faham...
apa yang akan berlaku...
si kecil akn semakin terluka...
dan peristiwa itu akn diingat sehingga besar...
tapi itu mungkin tidak teruk sangat terluka nya...
sebab itu ayh kandung nya..
ahli keluarga nya...tempat si kecil bermanja..

macam mana kalu letak harapan yg tinggi pd sang kekasih...
jnji sehidup semati...
tp janji hanya janji...
si kekasih curang dan melupakan janji...
tidak sakit hati yg setia...
tidak sakit hti yg mengharap...

bile kite lihat org begitu...
msti kita cakap bodoh nya die...
baru kekasih...sudah terlalu percaya dgn janji2 manis...
tp bile trjadi pada kite...
bru kite rasa..
baru kite tau skit nye hati...
rasa macam luka yang berdarah..
diisi dgn garam...n dicurah air limau...

bile janji di khianati...
tidak pula rasa bersalah...
mahu memohon maaf...
buat2 xtahu saje...

bile yg sorang mula memberontak...
mahu memutuskan hubungan...
baru sedar salah sendiri...

lebih elok kalu tidak meletakkan harapan yg tinggi pada manusia...
jika tidak pasti tersungkur...pasti terluka...
janji manusia banyak yg palsu...banyak yg xpasti...
tapi yakin la...JANJI ALLAH ITU PASTI...
LETAK LAH HARAPAN YANG PALING TINGGI PADA NYA....

p/s: hanya luahan hti...pada rasa yang menjerut hati...kesilapan lalu xakan diulang lagi...